“𝗪𝗶𝘀𝘁 𝗷𝗲 𝗱𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝗸𝘂𝗻𝘁 𝗵𝗲𝗰𝗵𝘁𝗲𝗻 𝗮𝗮𝗻 𝗽𝗶𝗷𝗻?”

Zojuist luisterde ik naar het boek 𝘡𝘢𝘤𝘩𝘵𝘰𝘱 𝘭𝘢𝘤𝘩𝘦𝘯, van Malou Holshuijsen.

In het boek zijn dialogen opgenomen uit de sessies met haar therapeut. ‘Wist je dat je kunt hechten aan pijn?’, vraagt de therapeut.

In het Jappenkamp in Indië, is voorbijgegaan aan de emotionele behoeftes van haar oma, die daar als kind gevangen zat. Haar pijn en verdriet werden niet gezien. Er was geen ruimte voor. Maar een kind zal zich altijd proberen te hechten en dat zal ook lukken. Want dat is immers een diepgewortelde behoefte.

Haar oma hechtte zich aan leegte en afwijzing. Omdat er geen beter alternatief was. Leegte en afwijzing voelden veilig, want daar was ze immers vertrouwd mee. Het is waarschijnlijk daarom dat haar oma later zegt dat ze het fijn vindt om met haar opa getrouwd te zijn. Want met hem kan ze tenminste goed ruzie maken.

Met alle gevolgen voor de generaties die daarna komen. Ook voor Malou, die bovendien zelf een groot trauma meemaakt en dat jarenlang verborgen houdt. Ze is immers groot geworden met zwijgen en verbergen. Als ze vastloopt zoekt ze eindelijk hulp.

𝘡𝘢𝘤𝘩𝘵𝘰𝘱 𝘭𝘢𝘤𝘩𝘦𝘯 is als toneelbewerking tot eind december te zien in het theater. Omdat het mij niet meer lukt om te gaan las ik het boek. Het is een aanrader voor als je meer wilt weten over traumaverwerking en intergenerationeel trauma.